Van-1-Tshirt-per-2-dagen-naar2-shirts-op1-dagweer
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
11 Augustus 2014 | Nicaragua, Granada
De dagen in Nicaragua zijn voorbij gevlogen, zometeen over een paar uur vertrekt mijn bus naar San Jose, de hoofdstad van Costa Rica. Alhoewel voor maar 1 nachtje (want snel door naar Panama), vind ik het toch wel bijzonder om terug te zijn in het land van mijn 1e buiten-Europa-reis, in 2009. De landsspreuk van Costa Rica `Pura Vida` hangt nog steeds prominent thuis aan de muur.
De 1000km per bus van West-Guatemala naar Managua verliepen redelijk vlot in een prima bus. Alleen dat eindeloze wachten bij alle grensovergangen was saaaaaaaaai. En met Guatemala-El Salvador, El Salvador-Honduras en Honduras-Nicaragua zijn het opgeteld heel wat uurtjes wachten geweest! Bij de laatste werden alle paspoorten in de bus opgehaald en op enig moment wist niemand, ook niet de buschauffeur en z`n assistent, waar ze gebleven waren. Uiteindelijk kregen we ze dan toch terug, voorzien van weer de nodige nieuwe stempels.
Onderweg weer snel aan de praat geraakt met diverse medereizigers, nogal wat Amerikanen, wat Europeanen en ook weer enkele Nederlanders. En dacht ik dat het met een stelletje uit Sint-Oedenrode niet veel dichterbij kon, dat bleek een vergissing. Twee meiden uit Eindhoven/Waalre met tig gemeenschappelijke kennissen maakte het geheel helemaal gezellig, tsja de wereld is klein, om maar eens een saai maar waar cliche uit de kast te halen!
Na een nachtje Managua (omdat de reistijd, weer eens, tegenviel bleek Granada niet meer haalbaar op dezelfde dag) alsnog snel door naar Granada. Schitterende stad, beetje vergelijkbaar qua stijl met Antigua in Guatemala. Daar een boottochtje tussen allerlei eilandjes a la de Biesbosch gemaakt op het meer van Nicaragua, waarbij het onderhandelen over de prijs vooraf, incl. weglopen en achterna gelopen worden door de `verkoper`, misschien wel net zo vermakelijk was! `s Avonds met o.a. een aantal Nederlanders 1 voor 1 alle cocktails van de menukaart besteld, met aan het eind een rekening van `maar liefst` 7 euro per persoon. Zelden zo`n goede prijs-KWANtiteit-verhouding gehad als het om alcohol ging ;)
Volgende dag een dagje relaxen aan, en zwemmen in, het schoonste meer van Nicaragua, Laguna de Apoyo, mooi omgeven door jungle, lekker was dat. In de ochtend zon, en ondanks zonnebrand en niet te lang in de zon, bleken de 30 a 45 minuten zon die ik mezelf gunde, toch weer (veeeeeeeel) te veel van het goede, toen ik de volgende dag in de spiegel keek. Met wat geleende uit Nederland afkomstige goede aftersun kon ik het leed wat verzachten. Tijdens de regenbui die we later `s middags aan het meer hadden, ons met een potje kaarten vermaakt.
Regen of niet, het koelt er amper door af. Na het wat hoger geleden Zuid-Guatemala met koelere temperaturen van max. 25 graden, is het weer zweten zweten zweten. Dus van 1 T-shirt per 2 dagen weer terecht gekomen in het 2-Tshirts-per-dag-weer, zoals dat ook in Mexico, Belize en noord-Guatemala was: zo`n 30 graden minimaal. En met een luchtvochtigheid van minstens 90% voelt het dan toch echt een stuk warmer aan. Zeker met een rugzak van bijna 20 kg op je rug ;) Want, ja, mijn rugzak is ZEKER de zwaarste van alle tientallen zoniet honderden backpacks die ik inmiddels gezien heb. Ik heb `m dan thuis ook ingepakt met in mijn achterhoofd het max. toegestane gewicht aangegeven door de vliegmaatschappij. Het was beter geweest als ik, net als al die medereizigers, `m had ingepakt met in het achterhoofd het idee dat IK `m de hele tijd zou moeten dragen en dus had geprobeerd om `m zo licht mogelijk te maken. Leerpuntje de volgende keer. Al die taxichauffeurs, en busmedewerkers die `m vaak bovenop hun bus moesten tillen, zullen me ook ZEER dankbaar zijn, want aan de reacties van hun te zien (soms schoten ze in hun lach, soms werden ze er goed chagrijnig van), is de mijne echt de zwaarste....
Na de dagen Granada, tussen de vele Nederlanders (zijn er eigenlijk nog mensen IN Nederland? Ik zie er hier zoveel uit eigen land, dat ik zou gaan denken dat het gewoon leeg is daaro), met de bus-boot-bus naar Isla de Ometepe gegaan. Een flink eiland (30-40 km lengte maximaal?) in vergelijking met eerder bezochte eilandjes, eigenlijk bestaand uit 2 aan elkaar geplakte cirkelvormige stukken land. Beide cirkels zijn in feite vulkanen, dus waar je ook op Ometepe bent, overal zijn beide vulkanen goed te zien. Prachtige uitzichten daardoor!
Niet alles was er prachtig, want de 1e nacht kwam ik weer eens uren later dan gepland in de buurt van de eindbestemming, en vlak voor de schemering bleek het hostel dat ik op het oog had vol. Bij de buren, een kwartier verder steil de vulkaan op, was nog plaats zei men. Ze hadden er alleen niet bijgezegd dat het om een hangmat ging. En alhoewel liggen in een hangmat misschien bij sommigen het ultieme gevoel van ontspanning oproept, kan ik je vertellen dat een hele nacht lang in een hangmat bivakkeren, met de bedoeling om te slapen, niet bepaald een ontspannend gevoel is. Weinig geslapen dus, en de volgende dag snel een ander hotel gezocht. Wel goed op de klok moeten kijken `s ochtends, om te voorkomen dat ik de enige bus die `s zondags naar de andere kant van het eiland rijdt, zou missen. En, je kunt het je misschien een heeeeel klein beetje voorstellen: de enige bus die zondag, dus hij zat stampvol. Niet op z`n Nederlands stampvol, maar op z`n Nicaraguaans....
Om het `leed` van de slechte nacht goed te maken in Moyogalpa een eigen kamer met airco. Dat kost dan meteen omgerekend zo’n 16 euro (in plaats van de 2 of 3 euro voor een dorm zonder airco), maar ach, wat is nou 16 euro voor een hotelkamer, nietwaar? `s Middags een fiets gehuurd en op z`n Nederlands een fietstochtje gemaakt, alhoewel in een wat ander landschap dan in Noord-Brabant en onder wat zwaardere klimatologische omstandigheden ook.
Dadelijk dus de boot-bus-taxi-bus-grensovergang-wachten-wachten-wachten-wachten-bus-trip naar San Jose. Helaas dus nu geen tijd om foto`s te uploaden. Want alhoewel een vertraging bij vertrek van soms al 2 uur niet héééééél bijzonder is, vertrekt er af en toe ook wel eens een bus of boot op tijd. Dat risico neem ik maar niet....
Groeten en nogmaals dank voor de reacties op m`n verhalen, op via welke weg dan ook.
p.s. Als er dan toch geemigreerd moet worden peetoom, dan raad ik Guatemala aan en niet Nicaragua: enigszins vergelijkbaar prijspeil maar tot nu toe maakt Guatemala op mij een veel `kleurrijkere` indruk.
De 1000km per bus van West-Guatemala naar Managua verliepen redelijk vlot in een prima bus. Alleen dat eindeloze wachten bij alle grensovergangen was saaaaaaaaai. En met Guatemala-El Salvador, El Salvador-Honduras en Honduras-Nicaragua zijn het opgeteld heel wat uurtjes wachten geweest! Bij de laatste werden alle paspoorten in de bus opgehaald en op enig moment wist niemand, ook niet de buschauffeur en z`n assistent, waar ze gebleven waren. Uiteindelijk kregen we ze dan toch terug, voorzien van weer de nodige nieuwe stempels.
Onderweg weer snel aan de praat geraakt met diverse medereizigers, nogal wat Amerikanen, wat Europeanen en ook weer enkele Nederlanders. En dacht ik dat het met een stelletje uit Sint-Oedenrode niet veel dichterbij kon, dat bleek een vergissing. Twee meiden uit Eindhoven/Waalre met tig gemeenschappelijke kennissen maakte het geheel helemaal gezellig, tsja de wereld is klein, om maar eens een saai maar waar cliche uit de kast te halen!
Na een nachtje Managua (omdat de reistijd, weer eens, tegenviel bleek Granada niet meer haalbaar op dezelfde dag) alsnog snel door naar Granada. Schitterende stad, beetje vergelijkbaar qua stijl met Antigua in Guatemala. Daar een boottochtje tussen allerlei eilandjes a la de Biesbosch gemaakt op het meer van Nicaragua, waarbij het onderhandelen over de prijs vooraf, incl. weglopen en achterna gelopen worden door de `verkoper`, misschien wel net zo vermakelijk was! `s Avonds met o.a. een aantal Nederlanders 1 voor 1 alle cocktails van de menukaart besteld, met aan het eind een rekening van `maar liefst` 7 euro per persoon. Zelden zo`n goede prijs-KWANtiteit-verhouding gehad als het om alcohol ging ;)
Volgende dag een dagje relaxen aan, en zwemmen in, het schoonste meer van Nicaragua, Laguna de Apoyo, mooi omgeven door jungle, lekker was dat. In de ochtend zon, en ondanks zonnebrand en niet te lang in de zon, bleken de 30 a 45 minuten zon die ik mezelf gunde, toch weer (veeeeeeeel) te veel van het goede, toen ik de volgende dag in de spiegel keek. Met wat geleende uit Nederland afkomstige goede aftersun kon ik het leed wat verzachten. Tijdens de regenbui die we later `s middags aan het meer hadden, ons met een potje kaarten vermaakt.
Regen of niet, het koelt er amper door af. Na het wat hoger geleden Zuid-Guatemala met koelere temperaturen van max. 25 graden, is het weer zweten zweten zweten. Dus van 1 T-shirt per 2 dagen weer terecht gekomen in het 2-Tshirts-per-dag-weer, zoals dat ook in Mexico, Belize en noord-Guatemala was: zo`n 30 graden minimaal. En met een luchtvochtigheid van minstens 90% voelt het dan toch echt een stuk warmer aan. Zeker met een rugzak van bijna 20 kg op je rug ;) Want, ja, mijn rugzak is ZEKER de zwaarste van alle tientallen zoniet honderden backpacks die ik inmiddels gezien heb. Ik heb `m dan thuis ook ingepakt met in mijn achterhoofd het max. toegestane gewicht aangegeven door de vliegmaatschappij. Het was beter geweest als ik, net als al die medereizigers, `m had ingepakt met in het achterhoofd het idee dat IK `m de hele tijd zou moeten dragen en dus had geprobeerd om `m zo licht mogelijk te maken. Leerpuntje de volgende keer. Al die taxichauffeurs, en busmedewerkers die `m vaak bovenop hun bus moesten tillen, zullen me ook ZEER dankbaar zijn, want aan de reacties van hun te zien (soms schoten ze in hun lach, soms werden ze er goed chagrijnig van), is de mijne echt de zwaarste....
Na de dagen Granada, tussen de vele Nederlanders (zijn er eigenlijk nog mensen IN Nederland? Ik zie er hier zoveel uit eigen land, dat ik zou gaan denken dat het gewoon leeg is daaro), met de bus-boot-bus naar Isla de Ometepe gegaan. Een flink eiland (30-40 km lengte maximaal?) in vergelijking met eerder bezochte eilandjes, eigenlijk bestaand uit 2 aan elkaar geplakte cirkelvormige stukken land. Beide cirkels zijn in feite vulkanen, dus waar je ook op Ometepe bent, overal zijn beide vulkanen goed te zien. Prachtige uitzichten daardoor!
Niet alles was er prachtig, want de 1e nacht kwam ik weer eens uren later dan gepland in de buurt van de eindbestemming, en vlak voor de schemering bleek het hostel dat ik op het oog had vol. Bij de buren, een kwartier verder steil de vulkaan op, was nog plaats zei men. Ze hadden er alleen niet bijgezegd dat het om een hangmat ging. En alhoewel liggen in een hangmat misschien bij sommigen het ultieme gevoel van ontspanning oproept, kan ik je vertellen dat een hele nacht lang in een hangmat bivakkeren, met de bedoeling om te slapen, niet bepaald een ontspannend gevoel is. Weinig geslapen dus, en de volgende dag snel een ander hotel gezocht. Wel goed op de klok moeten kijken `s ochtends, om te voorkomen dat ik de enige bus die `s zondags naar de andere kant van het eiland rijdt, zou missen. En, je kunt het je misschien een heeeeel klein beetje voorstellen: de enige bus die zondag, dus hij zat stampvol. Niet op z`n Nederlands stampvol, maar op z`n Nicaraguaans....
Om het `leed` van de slechte nacht goed te maken in Moyogalpa een eigen kamer met airco. Dat kost dan meteen omgerekend zo’n 16 euro (in plaats van de 2 of 3 euro voor een dorm zonder airco), maar ach, wat is nou 16 euro voor een hotelkamer, nietwaar? `s Middags een fiets gehuurd en op z`n Nederlands een fietstochtje gemaakt, alhoewel in een wat ander landschap dan in Noord-Brabant en onder wat zwaardere klimatologische omstandigheden ook.
Dadelijk dus de boot-bus-taxi-bus-grensovergang-wachten-wachten-wachten-wachten-bus-trip naar San Jose. Helaas dus nu geen tijd om foto`s te uploaden. Want alhoewel een vertraging bij vertrek van soms al 2 uur niet héééééél bijzonder is, vertrekt er af en toe ook wel eens een bus of boot op tijd. Dat risico neem ik maar niet....
Groeten en nogmaals dank voor de reacties op m`n verhalen, op via welke weg dan ook.
p.s. Als er dan toch geemigreerd moet worden peetoom, dan raad ik Guatemala aan en niet Nicaragua: enigszins vergelijkbaar prijspeil maar tot nu toe maakt Guatemala op mij een veel `kleurrijkere` indruk.
-
11 Augustus 2014 - 18:56
Dionne:
Lekker onderuit zittend in een inderdaad rustig Nederland, in ieder geval bij ons in de wijk, lekkere luie stoel, weer genoten van jouw reisverslag! Ik moet echt regelmatig hardop lachen. Overigens kan ik dat van die hangmat heel goed voorstellen hoor. Het ziet er altijd gezellig uit maar als het iets langer duurt ligt het voor geen meter! -
11 Augustus 2014 - 18:59
Mama:
Heerlijk om weer je belevenissen op afstand mee te maken!
Mooie spreuk: Pura Vida, zal hem in gedachten houden.
20 kg. steeds meesjouwen is inderdaad heel wat, was je dat vergeten van je vorige reizen?
Wij betaalden wel wat meer voor onze hotelkamer, voor ons huisje in Schoorl namen we zelf de airco (lees:ventilator) mee.
Nog ruim een week dus er valt nog genoeg te beleven!
Dikke knuffel! -
11 Augustus 2014 - 20:15
Marianne:
geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt, genieten hier mee! nog heel veel plezier en moois om mee te maken -
11 Augustus 2014 - 21:18
Gert:
20 kg is minder dan de 25 kg die je in het leger in de jaren 60 op je rug had. Maar het was hier niet altijd 30 graden. Dat strepen we dan maar tegen elkaar weg. Zoek in Panama nog even een nieuwe spits voor PSV. Naar verluidt lopen er geschikte figuren rond. Nog veel plezier daar. -
11 Augustus 2014 - 22:05
Papa:
Ik heb het weer met plezier gelezen, allemaal.
Nou, ja, ... niet helemaal allemaal natuurlijk, er zaten wel stukjes bij die niet écht op vakantie leken,
maar je kunt een stootje hebben.
Benieuwd naar de volgende foto's!
Hartelijke groet en weer veel plezier (en veel geduld bij het lange wachten...)
Papa. -
12 Augustus 2014 - 07:56
Annemiek:
Heerlijk Jeroen om je avonturen rustig van achter mijn schermpje te kunnen lezen. En geen 20 kg op mijn rug maakt dat genoegen nog groter. Maar prachtig dat jij dit doet en er met humor over kunt vertellen. Nog veel genieten! Lieve groet Annemiek -
12 Augustus 2014 - 09:07
Bep:
Hoi Jeroen. Weer genoten van je verhalen. Je hebt een leuke schrijfstijl, waardoor je heel makkelijk, alles voor je ziet en mee beleeft. Geweldige reis, tot nu toe! Nog veel plezier en kom gezond weer terug.
Lieve groet, Bep -
12 Augustus 2014 - 09:14
Marlon Migchels:
Hey Jeroen, wat een prachtige leuke verhalen weer! En dan de cocktails...oneindig voor 7 euro!!!
Kijk daar word ik blij van, al heb ik er zelf niks aan, kan ik me voorstellen dat dat al en feestje op zich is...!
Ik vind het hier nu al zo klam, laat staan bij 90% vochtigheid...killing! Maar onze overburen zeggen dat je daar aan went...?????
Nou Jeroen, heel veel plezier nog, groetjes vanuit Nederwetten Zuid...Marlon. -
12 Augustus 2014 - 11:26
Suzanne:
Komkommer op een verbrande huid wil ook wel eens helpen als je geen goede, Nederlandse after-sun in de buurt hebt.
20 kg bagage is toch ook veel te veel voor een man.... ;-)
Flink zweten is goed voor een mens, af en toe... En binnenkort kun je weer een paar maanden heerlijk uitrusten voor de klas :-)
Liefs, Suus -
13 Augustus 2014 - 11:13
Eveline:
Hoi Jeroen, via Annemieke je blog toegestuurd te krijgen. Leuk om te lezen! En dan krijg ik meteen zelf zin om te gaan reizen. Veel plezier daar! Ev
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
