Most dangerous road of the world....
Door: jeroenverweg
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
07 Augustus 2011 | Bolivia, La Paz
Zo, dan hier toch het verslag. Duurde iets langer omdat ik gisteren, voor het eerst, helemaal niet fit was. Net alles binnengehouden, maar wel een paar keer even met ´t hoofd boven de wc gehangen.... Duurde gelukkig maar paar uur, nu weer de oude.
Ik zal bij het vorige verslag beginnen, dat was in Sucre, de (heerlijke) witte stad, met de verwachting de volgende dag te vertrekken voor 1 of 2 dagen La Paz. Het is wat onvoorspelbaar hier, want ten 1e werd 5 min. voor vertrek mijn vlucht van die volgende dag gecancelled en bovendien ben ik langer in La Paz gebleven. De vlucht werd gecancelled omdat het vliegtuig nog in La Paz stond. Niemand weet waarom, in ieder geval ik niet, maar goed.... Er werd ons een overnachting in het duurste hotel van Sucre aangeboden, maar ik heb toch weer voor hetzelfde superhostel gekozen, nog een avondje met wat gezellige mensen doorgebracht. Ook nog naar de film geweest trouwens, Spaans/Engels, dus goed te volgen, over Che Guavara en zijn tocht door Bolivia.
De volgende dag alsnog naar La Paz, 45 min. vliegen, mooi uitzichten omdat we laag bleven vliegen. Het gereserveerde hostel binnen een uur omgeruild voor hét partyhostel van La Paz, Wildrover. Bij de receptie niemand die Spaans sprak, allemaal Engelsen/Ieren, dus geen Boliviaan te bekennen. Voor een paar dagen wel gezellig, maar ´t had weinig met Bolivia te maken.... De bedoeling was om er 1 of 2 dagen te blijven en dan de Onafhankelijkheidsdag (6 aug.) in Copacabana aan het Titicacameer te vieren. Maar alle hostels daar al vol. De donderdag was er in La Paz ook van alles te doen, rond die 6 aug. Van 8u tot 18u optocht door de straten, zie foto´s. Het duurde zo lang dat de ministers en andere vip´s op de tribune op het centrale plein al snel het mobieltje tevoorchijn haalden voor wat SMS´jes enzo. Wel kleurrijk om een uurtje te bekijken, maar een hele dag?! ´s Middags naar een uitzichtpunt gelopen, steil bergop. LA Paz ligt in een dal, mooi om het overzicht te zien. Daarna via het stadion teruggelopen. Waar ik als toerist wel naar binnen mocht na wat voetbalgeslijm, met veel jaloerse Boliviaanse jongetjes treurig achterlatend.
Op vrijdag dé dag van “Death Road”, ofwel “The most dangerous road of the world”. Mountainbikend naar beneden met 3 Duitsers een Australiër en 4 Engelsen, waarvan 2 meiden. Bij sommige dingen is het beter om het achteraf te vertellen en niet aan te kondigen. Dit was er denk ik 1 van ;) Alhoewel het achteraf met het echte gevaar denk ik wel meeviel, aangezien je zelf je tempo kon bepalen. Op de foto´s zie je de weg, die toch wel wat diepe ravijntjes naast zich had. Misschien was het dan toch niet voor niks dat je vooraf voor van alles en nog wat moest tekenen om alle aansprakelijkheid bij de tourorganisator weg te nemen....
Vroeger was het een belangrijke doorgaande route voor alle verkeer, nu vooral toeristen op de mountainbike, omdat er een nieuwe veiligere weg is voor het normale verkeer. Op de mountainbikeweg vallen toch nog wel 1 of 2 (toeristen)doden per jaar..... Het eerste stuk was een half uurtje op goed asfalt, daarna de grindwegen op, in totaal een uur of 3 denk ik. Afdalend van 4700m hoogte naar 1200m hoogte! Bij de overgang van asfalt naar grind was een controlepost, drugscontrole, vooral voor Bolivianen. De gids had ons echter wijsgemaakt dat er ook voor ons streng, incl. honden, zou worden gecontroleerd, dus vroeg ´s ochtends voor vertrek wie er de avond ervoor drugs had gebruikt. Tot mijn verbazing ging bij alle Engelssprekenden de hand omhoog. Allemaal cocaïne gebruikt.... Tsja, Partyhostel Wildrover in Bolivia zal ik maar zeggen.
Het fietsen op zich was heerlijk. Goede bescherming i.t.t. sommige andere groepen fietsers. Wij wel knie-/elleboogbeschermers en een goede helm. Goede fietsen ook, dus lekker genoten van de soms toch wel hoge snelheden. In ieder geval stukken hoger dan op volle snelheid van een viaductje in NL afdalen.... Misschien maar goed dat er geen km-teller opzat! Na afloop een goede (late) lunch, een heerlijk biertje en een lekkere warme douche bij een matig zwembadje onderweg. Op de terugweg in het busje kwamen we langs het vertrekpunt van ´s ochtends, daar lag ineens sneeuw! Wij gelukkig hele dag droog gehad. Op diezelfde terugweg was het misschien nog wel gevaarlijker dan overdag. Boliviaanse chauffeurs maken er een sport van om in te halen voor bochten of heuvels, een keer te toeteren en daarmee te willen zeggen: er mag nu geen tegenligger komen. En als die dan toch komt, op het laatste moment vol op de rem, om weer in te voegen achter de in te halen auto. Ik weet niet of het fietsen of het terugrijden gevaarlijker was....
´s Avonds vanuit het hostel te voet teruggeweest naar het uitzichtpunt om La Paz by night te bekijken. Ook de moeite waard!!
Op zaterdag was het dus Onafh.dag, dus we verwachtten, zeker na de optochten van donderdag, van alles. Het viel tegen, in die zin dat er in La Paz niets van te merken was. Overdag dus maar wat rondgewandeld, het cocamuseum bezocht (coca is echt wat anders dan cocaïne!) en de heksenmarkt. Daar weer de lamafoetussen gezien die als offer worden gebruikt, en ook tientallen, honderden poedertjes en pilletjes voor geluk op alle gebieden. En een nieuwe plaatselijke trui gekocht. Deze keer zwart/grijs met lama´s erop. Hij zal nog wel een keer op een foto voorbijkomen denk ik.
´s Avonds was hét feest blijkbaar in Copacabana te doen, waar dus voor ons geen plaats meer was in de hostels. Dus daarom ´s avonds in La Paz zelf maar een feestje gemaakt. Wildrover organiseerde elke avond wat anders om alle toeristen te vermaken. Van een jungle-verkleedparty, tot drankspelletjesavond, tot avondje uit met z´n allen naar dezelfde club. Hoezo toeristisch....? Za.avond de uitgaansavond, naar “Bluehouseclub”, ook al zo´n typische Boliviaanse naam ;) Wel erg gezellig, ´t was bijna licht toen we voor omgerekend €0,35 p.p. met de taxi met z´n vieren werden thuisgebracht. Misschien dat de whiskey en het uitgaan van zaterdag ook een (kleine...?) rol hebben gespeeld bij het niet zo goed voelen op de zondag. Opstaan om 14u, ontbijten met friet en tosti en cola, ik snap die maag van mij misschien wel. Vroeg gaan slapen dus, vanochtend (maandag) fit weer opgestaan gelukkig. Rond 11u met Duitser Michael de bus gepakt naar Copacabana waar ik nu ben. Prachtige uitzichten onderweg, vanaf de bergweggetjes op het Titicacameer, het grootste/hoogste bevaarbare meer ter wereld. Halverwege het meer overgestoken. De bus op het ene pondje, de passagiers op het andere. Misschien was alles op het ene pondje te zwaar. Die indruk wekte het althans...
Net naar het uitzichtspunt van Copacabana geweest, en inderdaad de sporen van een gigantich groot (zuip)feest waren nog zichtbaar. Zelden zo´n zooi bij elkaar gezien. Toch zat/zit er ook iets religieus achter: overal kaarsen en kaarsvet, en ook vanmiddag nog allerlei rare rituelen met wierook, kaarsen in combinatie met bierspuiten. Apart! De helft vd mensen die we tijdens te pittige klim tegenkwamen was (nog) dronken, sommigen met kleine flesjes in de hand. Of het spiritus was of iets vergelijkbaars sterks weet ik niet, maar we hebben het maar niet geprobeerd. Wel wat ander voedsel geprobeerd in een soort van straateetkraampje (zie foto van de visjes), dus benieuwd hoe het mijn maag morgen vergaat. Morgen gaat Michael met de bus naar Cusco, ik ga het meer op, om het Isla del Sol te bezoeken. Daarna, over een dag of 2,3 naar Cusco. Daar zie ik zeer waarschijnlijk ook Tessel, Evelien (2x NL) en Yonathan (USA) weer. Zoals al eerder gezegd, velen doen ongeveer dezelfde plaatsen aan, soms in ander tempo of andere volgorde. Het is prima om af en toe een dagje alleen te reizen, de afwisseling tussen dat en met leuk gezelschap reizen maakt het extra leuk.
Groeten uit Copacabana!
Ik zal bij het vorige verslag beginnen, dat was in Sucre, de (heerlijke) witte stad, met de verwachting de volgende dag te vertrekken voor 1 of 2 dagen La Paz. Het is wat onvoorspelbaar hier, want ten 1e werd 5 min. voor vertrek mijn vlucht van die volgende dag gecancelled en bovendien ben ik langer in La Paz gebleven. De vlucht werd gecancelled omdat het vliegtuig nog in La Paz stond. Niemand weet waarom, in ieder geval ik niet, maar goed.... Er werd ons een overnachting in het duurste hotel van Sucre aangeboden, maar ik heb toch weer voor hetzelfde superhostel gekozen, nog een avondje met wat gezellige mensen doorgebracht. Ook nog naar de film geweest trouwens, Spaans/Engels, dus goed te volgen, over Che Guavara en zijn tocht door Bolivia.
De volgende dag alsnog naar La Paz, 45 min. vliegen, mooi uitzichten omdat we laag bleven vliegen. Het gereserveerde hostel binnen een uur omgeruild voor hét partyhostel van La Paz, Wildrover. Bij de receptie niemand die Spaans sprak, allemaal Engelsen/Ieren, dus geen Boliviaan te bekennen. Voor een paar dagen wel gezellig, maar ´t had weinig met Bolivia te maken.... De bedoeling was om er 1 of 2 dagen te blijven en dan de Onafhankelijkheidsdag (6 aug.) in Copacabana aan het Titicacameer te vieren. Maar alle hostels daar al vol. De donderdag was er in La Paz ook van alles te doen, rond die 6 aug. Van 8u tot 18u optocht door de straten, zie foto´s. Het duurde zo lang dat de ministers en andere vip´s op de tribune op het centrale plein al snel het mobieltje tevoorchijn haalden voor wat SMS´jes enzo. Wel kleurrijk om een uurtje te bekijken, maar een hele dag?! ´s Middags naar een uitzichtpunt gelopen, steil bergop. LA Paz ligt in een dal, mooi om het overzicht te zien. Daarna via het stadion teruggelopen. Waar ik als toerist wel naar binnen mocht na wat voetbalgeslijm, met veel jaloerse Boliviaanse jongetjes treurig achterlatend.
Op vrijdag dé dag van “Death Road”, ofwel “The most dangerous road of the world”. Mountainbikend naar beneden met 3 Duitsers een Australiër en 4 Engelsen, waarvan 2 meiden. Bij sommige dingen is het beter om het achteraf te vertellen en niet aan te kondigen. Dit was er denk ik 1 van ;) Alhoewel het achteraf met het echte gevaar denk ik wel meeviel, aangezien je zelf je tempo kon bepalen. Op de foto´s zie je de weg, die toch wel wat diepe ravijntjes naast zich had. Misschien was het dan toch niet voor niks dat je vooraf voor van alles en nog wat moest tekenen om alle aansprakelijkheid bij de tourorganisator weg te nemen....
Vroeger was het een belangrijke doorgaande route voor alle verkeer, nu vooral toeristen op de mountainbike, omdat er een nieuwe veiligere weg is voor het normale verkeer. Op de mountainbikeweg vallen toch nog wel 1 of 2 (toeristen)doden per jaar..... Het eerste stuk was een half uurtje op goed asfalt, daarna de grindwegen op, in totaal een uur of 3 denk ik. Afdalend van 4700m hoogte naar 1200m hoogte! Bij de overgang van asfalt naar grind was een controlepost, drugscontrole, vooral voor Bolivianen. De gids had ons echter wijsgemaakt dat er ook voor ons streng, incl. honden, zou worden gecontroleerd, dus vroeg ´s ochtends voor vertrek wie er de avond ervoor drugs had gebruikt. Tot mijn verbazing ging bij alle Engelssprekenden de hand omhoog. Allemaal cocaïne gebruikt.... Tsja, Partyhostel Wildrover in Bolivia zal ik maar zeggen.
Het fietsen op zich was heerlijk. Goede bescherming i.t.t. sommige andere groepen fietsers. Wij wel knie-/elleboogbeschermers en een goede helm. Goede fietsen ook, dus lekker genoten van de soms toch wel hoge snelheden. In ieder geval stukken hoger dan op volle snelheid van een viaductje in NL afdalen.... Misschien maar goed dat er geen km-teller opzat! Na afloop een goede (late) lunch, een heerlijk biertje en een lekkere warme douche bij een matig zwembadje onderweg. Op de terugweg in het busje kwamen we langs het vertrekpunt van ´s ochtends, daar lag ineens sneeuw! Wij gelukkig hele dag droog gehad. Op diezelfde terugweg was het misschien nog wel gevaarlijker dan overdag. Boliviaanse chauffeurs maken er een sport van om in te halen voor bochten of heuvels, een keer te toeteren en daarmee te willen zeggen: er mag nu geen tegenligger komen. En als die dan toch komt, op het laatste moment vol op de rem, om weer in te voegen achter de in te halen auto. Ik weet niet of het fietsen of het terugrijden gevaarlijker was....
´s Avonds vanuit het hostel te voet teruggeweest naar het uitzichtpunt om La Paz by night te bekijken. Ook de moeite waard!!
Op zaterdag was het dus Onafh.dag, dus we verwachtten, zeker na de optochten van donderdag, van alles. Het viel tegen, in die zin dat er in La Paz niets van te merken was. Overdag dus maar wat rondgewandeld, het cocamuseum bezocht (coca is echt wat anders dan cocaïne!) en de heksenmarkt. Daar weer de lamafoetussen gezien die als offer worden gebruikt, en ook tientallen, honderden poedertjes en pilletjes voor geluk op alle gebieden. En een nieuwe plaatselijke trui gekocht. Deze keer zwart/grijs met lama´s erop. Hij zal nog wel een keer op een foto voorbijkomen denk ik.
´s Avonds was hét feest blijkbaar in Copacabana te doen, waar dus voor ons geen plaats meer was in de hostels. Dus daarom ´s avonds in La Paz zelf maar een feestje gemaakt. Wildrover organiseerde elke avond wat anders om alle toeristen te vermaken. Van een jungle-verkleedparty, tot drankspelletjesavond, tot avondje uit met z´n allen naar dezelfde club. Hoezo toeristisch....? Za.avond de uitgaansavond, naar “Bluehouseclub”, ook al zo´n typische Boliviaanse naam ;) Wel erg gezellig, ´t was bijna licht toen we voor omgerekend €0,35 p.p. met de taxi met z´n vieren werden thuisgebracht. Misschien dat de whiskey en het uitgaan van zaterdag ook een (kleine...?) rol hebben gespeeld bij het niet zo goed voelen op de zondag. Opstaan om 14u, ontbijten met friet en tosti en cola, ik snap die maag van mij misschien wel. Vroeg gaan slapen dus, vanochtend (maandag) fit weer opgestaan gelukkig. Rond 11u met Duitser Michael de bus gepakt naar Copacabana waar ik nu ben. Prachtige uitzichten onderweg, vanaf de bergweggetjes op het Titicacameer, het grootste/hoogste bevaarbare meer ter wereld. Halverwege het meer overgestoken. De bus op het ene pondje, de passagiers op het andere. Misschien was alles op het ene pondje te zwaar. Die indruk wekte het althans...
Net naar het uitzichtspunt van Copacabana geweest, en inderdaad de sporen van een gigantich groot (zuip)feest waren nog zichtbaar. Zelden zo´n zooi bij elkaar gezien. Toch zat/zit er ook iets religieus achter: overal kaarsen en kaarsvet, en ook vanmiddag nog allerlei rare rituelen met wierook, kaarsen in combinatie met bierspuiten. Apart! De helft vd mensen die we tijdens te pittige klim tegenkwamen was (nog) dronken, sommigen met kleine flesjes in de hand. Of het spiritus was of iets vergelijkbaars sterks weet ik niet, maar we hebben het maar niet geprobeerd. Wel wat ander voedsel geprobeerd in een soort van straateetkraampje (zie foto van de visjes), dus benieuwd hoe het mijn maag morgen vergaat. Morgen gaat Michael met de bus naar Cusco, ik ga het meer op, om het Isla del Sol te bezoeken. Daarna, over een dag of 2,3 naar Cusco. Daar zie ik zeer waarschijnlijk ook Tessel, Evelien (2x NL) en Yonathan (USA) weer. Zoals al eerder gezegd, velen doen ongeveer dezelfde plaatsen aan, soms in ander tempo of andere volgorde. Het is prima om af en toe een dagje alleen te reizen, de afwisseling tussen dat en met leuk gezelschap reizen maakt het extra leuk.
Groeten uit Copacabana!
-
08 Augustus 2011 - 08:22
Suzanne:
Mooie foto's,
ben benieuwd naar je verhalen... -
08 Augustus 2011 - 08:51
Alexia:
Hoi Jeroen,
Ik ben weer terug uit Zuid-Amerika en ben je zeer erkentelijk voor je tip! Wat een fantastische reis was het. De watervallen waren prachtig en inderdaad ik kan bevestigen dat ze NOG mooier zijn dan de Niagara falls. Ook de Pantanal was prachtig met echt toekans en hamsters zo groot als een grote hond (capivara). Maar Rio vond ik echt het hoogtepunt, wat een geweldig gave stad. Het indrukwekkende Christusbeeld, de azuurblauwe zee (en lucht) en stranden van Copacabana en Ipanema. Als jij 5 weken lang net zo geniet als ik 2 weken heb gedaan (en daar lijkt het wel op als ik je verhalen lees) heb jij ook een toptijd. Geniet nog en we spreken elkaar als je terugbent vast een keer om ervaringen uit te wisselen. -
08 Augustus 2011 - 19:41
Dionne:
Ha, ik dacht weer een mooi reisverslag te kunnen lezen...Maar ik moet geduld hebben dus.
Ik ben iedere keer weer zo benieuwd! De foto's zijn prachtig! Als je verhaal ook zo is..
Of durf je wellicht je verhaal over de gevaarlijke weg niet te vertellen om ons niet ongerust te maken? ;) -
09 Augustus 2011 - 06:20
M & P:
Je liet ons wel lang in spanning maar ons geduld is beloond.
Wat een uitgebreid en mooi verhaal en die foto's...................je zou er haast zelf naar toe willen............ :)
Stevige knuffel. -
09 Augustus 2011 - 07:38
Elise:
Tjonge jonge, wat een reis.
Ik hoorde gisteren van ons pap en mam waar je zat en over je reis en nu ik de link doorgemaild heb gekregen heb ik net alles gelezen.
GAAF en zeer indrukwekkend.
En de manier waarop je het allemaal hebt beschreven is net alsof je vanuit hier instapt en mee kunt reizen.
Geniet ervan, wij genieten vanuit hier mee.
Heel veel groetjes
Elise (Maarten en de kids) -
09 Augustus 2011 - 19:51
Dionne:
Het wordt steeds spannender daar!
Breng je voor mij wat poeders of pillen mee voor mijn geluk? Altijd handig.
Ik herinner me een liedje 'her name was Lola, she was a showgirl, at the copacabana.' Heb je haar ook nog ontmoet tijdens één van die wilde feesten? :) -
09 Augustus 2011 - 20:06
P & M:
Hoi!!
Ja, zó beleef je nog eens wat!!
Ik heb je verhaal net pas gelezen, omdat wij hier soms ook voor verrassingen komen te staan.
Welke, - dat hoor je nog wel eens.
Mooi verhaal weer, en mooi weergegeven!
Groet!! -
12 Augustus 2011 - 17:55
Marianne En De Rest:
He Jeroen
Geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt. Zou toch niets voor mij zijn, niet dapper genoeg. Je doet genoeg indrukken op om de komende maanden door te komen :) Nog veel plezier en goed reis -
13 Augustus 2011 - 10:56
Suzanne:
he broertje,
weer leuke verhalen, ik leef op afstand mee.
Fijn dat je regelmatig leuk gezelschap tegenkomt, 6 weken helemaal alleen leek me al niks voor jou.
Nog maar eventjes en dan zit je weer in je gewone, eigen, kleine Nederlandje...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
