Water overal
Door: jeroenverweg
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
17 Juli 2011 | Brazilië, Foz do Iguaçu
Na Rio dus Foz do Iguacu, of Puerto Iguazu op z´n Argentijns (Spaans). Stadjes die alleen maar bestaan omdat ze `toevallig` de mooiste watervallen ter wereld hebben. Na een vlotte vlucht met toevallig een stoel aan de goede kant van het vliegtuig (vanwege uitzicht kort voor de landing) met de lokale bus voor BR2,40 (Braziliaanse Reaal, die kost per stuk zo´n €0,45) naar het busstation, en toen nog maar zo´n 2 min. lopen naar het schitterende hostel. Zwembadje, hangmatje, rond de 25 graden. Om nogmaar even wat mensen jaloers te maken.... ;)
Dan de watervallen, want daar draait het dus allemaal om hier. In Canada schijnt ook een redelijk watervalletje te zijn, maar dit is toch van een andere orde van grootte als ik de deskundigen die beide zagen mag geloven. Al vanuit het vliegtuig waren de ´Cataratas do Iguacu´ goed te zien. Rond 15u was ik in de hostel, dus even getwijfeld wat te doen, omdat het ook hier al rond 18u donker is. Toch nog maar op pad gegaan, en zonder 1 seconde spijt! WOW!! Wat indrukwekkend. Het geluid alsof je in de branding van een woeste zee zit of zwemt, maar dan 10 keer sterker. Wat een natuurgeweld. Tussen 16 en 19u de Braziliaanse kant vd watervallen bekeken, ze liggen op de grens van Argentinie en Brazilie. Met de ondergaande zon aan de heldere lucht een schitterend gezicht aan het eind vd route.
´s Avonds een potje poulen, een biertje en wat karaoke met Adam, Ana em David (uit Canada/Spanje/UK)
2e dag de Argentijnse kant bekeken. Dus paspoort mee en de grens over. Wat stempels hier en daar, geld wisselen, enzovoort. Allerlei waarschuwingen vanuit het hostel ten spijt, ging het allemaal erg vlot. Ik denk dat ze liever hadden gehad dat we hun (veel te) dure taxirit als vervoer hadden geboekt ipv voor de lokale bus te kiezen em dat ze daarom ons wilden afschrikken omde bus te pakken. De Argentijnse kant was nog veel mooier, gelegen in de bossen, waar we ongeveer de hele dag hebben rondgelopen, van waterval naar waterval. Dan weer omhoogkijkend, even later een overzicht waar we ze onder ons zagen. Niet 1, maar tientallen watervallen, verspreid over het hele gebied. Halverwege de dag een boottochtje gemaakt tot ongeveer in de watervallen, in een speedboot op volle snelheid recht er op af gevaren. Van dichtbij het watergeweld gehoord, gevoeld, geproefd, geroken. Want ondanks de poncho´s hélemaal nat, zo´n watergeweld. Vergelijkbaar met het moment dat je net van een lange glijbaan in een zwembad in het water valt, maar dan niet 2 seconden, maar een minuutje ofzo. Omdat we voorin de boot zaten kregen we de volle laag. Alleen m´n fototoestel was nog droog geloof ik.
In de zon was alles snel weer droog, want weer geluk met het weer. Na afloop nog wat bijzondere avonturen aan de grens. Eerst vergaten we ons geld terug te wisselen, terwijl we de grens al over waren met de Argentijnse bus, die we zouden gaan omruilen voor de Braziliaanse bus. Dan maar even teruglopen, buiten de gebruikelijke route om. Met een vriendelijke knik naar de militairen die met mitrailleur om de schouder klaarstonden om mensen die illegaal de grens over wilden af te schrikken. Niemand die iets vroeg of er wat van zei, apart. Daarna bleek er een stukje verderop (toen we inmiddels een taxi hadden gepakt omdat we de laatste Braziliaanse bus gemist hadden) nog een controle post te zijn. Wat even leek op een formaliteit duurde wat langer. We bleken ´s ochtends toch 1 stempel vergeten te zijn te halen: namelijk die bij verlaten van Brazilie. Omdat Adam als Canadees een visum had moeten halen voor Brazilie deden ze bij hem als 1e moeilijk. Hij stond geregistreerd als binnengekomen in Sao Paolo vanuit Canada en stond nu opeens weer aan de grens om het land binnen te komen, dat kon natuurlijk niet. Met wat Spaans van Ana was ´t na wat 1e boze blikken alsnog opgelost. Of Adam een volgende keer Brazilie nog in mag is de vraag, aan ons drie hebben ze verder niets meer gevraagd, dus ik kan in 2014 voor het WK gewoon weer Brazilie in ;)
´s Avonds uitgeweest in een club. Van buiten niet herkenbaar, lelijk in een kille saaie lege straat, maar binnen gewoon een prima plek om uit te gaan. Uiteraard Caipirinha gedronken, erg populair in Brazilie. Ergens kort voor het lichtworden het hostel teruggevonden na een leuk feestje. Vandaag (dus) uitgeslapen en wakker geworden met stromende regen. Niet zomaar een bui maar de hele dag. Luckey me, dat ik de watervallen al gezien had. Vandaag viel het water uit de lucht, bijna net zo hevig als ´t in de watervallen naar beneden kwam. Toch na de middag maar de grootste dam ter wereld bezocht, de Itaipudam, met poncho in de stromende regen. De leverancier van ´t beton voor de dam ligt nu op Hawaii te rentenieren denk ik, poeh wat een bouwwerk!
Nu op de laatste avond hier in Brazilie weer even tijd voor wat relaxen, terwijl de regen nog steeds met BAKKEN valt. Morgen bus naar Paraguay, naar hoofdstad Asuncion voor een vlucht op dinsdag naar Calama, noord-Chili. Weer wat grenzen over en stempels halen vermoed ik. Kijken of ik er geen vergeet....
Ondertussen is ´t bezoek aan Machu Picchu ook geregeld, met dank aan leerling uit vwo5 Maria Cristhin en haar Peruaanse familie.
Nu nog ff dit verhaaltje online zetten en dan m´n tas alvast pakken.
Ciao!
p.s. gratis offline typend in Word maakt ´t verhaal ineens een stuk langer dan per minuut betalend in een internetcafe! Hopelijk is het niet té lang geworden :)
p.s.2 M´n fototoestel maakte te grote foto´s, de meeste zijn te groot om te uploaden bleek nu. Daarom maar een paar. Vanaf nu gaat ´t wat dát betreft goed, maar ´t schijnt dat de internetmogelijkheden minder worden in Chili en Bolivia, dus afwachten hoe t wat dat betreft gaat.
Dan de watervallen, want daar draait het dus allemaal om hier. In Canada schijnt ook een redelijk watervalletje te zijn, maar dit is toch van een andere orde van grootte als ik de deskundigen die beide zagen mag geloven. Al vanuit het vliegtuig waren de ´Cataratas do Iguacu´ goed te zien. Rond 15u was ik in de hostel, dus even getwijfeld wat te doen, omdat het ook hier al rond 18u donker is. Toch nog maar op pad gegaan, en zonder 1 seconde spijt! WOW!! Wat indrukwekkend. Het geluid alsof je in de branding van een woeste zee zit of zwemt, maar dan 10 keer sterker. Wat een natuurgeweld. Tussen 16 en 19u de Braziliaanse kant vd watervallen bekeken, ze liggen op de grens van Argentinie en Brazilie. Met de ondergaande zon aan de heldere lucht een schitterend gezicht aan het eind vd route.
´s Avonds een potje poulen, een biertje en wat karaoke met Adam, Ana em David (uit Canada/Spanje/UK)
2e dag de Argentijnse kant bekeken. Dus paspoort mee en de grens over. Wat stempels hier en daar, geld wisselen, enzovoort. Allerlei waarschuwingen vanuit het hostel ten spijt, ging het allemaal erg vlot. Ik denk dat ze liever hadden gehad dat we hun (veel te) dure taxirit als vervoer hadden geboekt ipv voor de lokale bus te kiezen em dat ze daarom ons wilden afschrikken omde bus te pakken. De Argentijnse kant was nog veel mooier, gelegen in de bossen, waar we ongeveer de hele dag hebben rondgelopen, van waterval naar waterval. Dan weer omhoogkijkend, even later een overzicht waar we ze onder ons zagen. Niet 1, maar tientallen watervallen, verspreid over het hele gebied. Halverwege de dag een boottochtje gemaakt tot ongeveer in de watervallen, in een speedboot op volle snelheid recht er op af gevaren. Van dichtbij het watergeweld gehoord, gevoeld, geproefd, geroken. Want ondanks de poncho´s hélemaal nat, zo´n watergeweld. Vergelijkbaar met het moment dat je net van een lange glijbaan in een zwembad in het water valt, maar dan niet 2 seconden, maar een minuutje ofzo. Omdat we voorin de boot zaten kregen we de volle laag. Alleen m´n fototoestel was nog droog geloof ik.
In de zon was alles snel weer droog, want weer geluk met het weer. Na afloop nog wat bijzondere avonturen aan de grens. Eerst vergaten we ons geld terug te wisselen, terwijl we de grens al over waren met de Argentijnse bus, die we zouden gaan omruilen voor de Braziliaanse bus. Dan maar even teruglopen, buiten de gebruikelijke route om. Met een vriendelijke knik naar de militairen die met mitrailleur om de schouder klaarstonden om mensen die illegaal de grens over wilden af te schrikken. Niemand die iets vroeg of er wat van zei, apart. Daarna bleek er een stukje verderop (toen we inmiddels een taxi hadden gepakt omdat we de laatste Braziliaanse bus gemist hadden) nog een controle post te zijn. Wat even leek op een formaliteit duurde wat langer. We bleken ´s ochtends toch 1 stempel vergeten te zijn te halen: namelijk die bij verlaten van Brazilie. Omdat Adam als Canadees een visum had moeten halen voor Brazilie deden ze bij hem als 1e moeilijk. Hij stond geregistreerd als binnengekomen in Sao Paolo vanuit Canada en stond nu opeens weer aan de grens om het land binnen te komen, dat kon natuurlijk niet. Met wat Spaans van Ana was ´t na wat 1e boze blikken alsnog opgelost. Of Adam een volgende keer Brazilie nog in mag is de vraag, aan ons drie hebben ze verder niets meer gevraagd, dus ik kan in 2014 voor het WK gewoon weer Brazilie in ;)
´s Avonds uitgeweest in een club. Van buiten niet herkenbaar, lelijk in een kille saaie lege straat, maar binnen gewoon een prima plek om uit te gaan. Uiteraard Caipirinha gedronken, erg populair in Brazilie. Ergens kort voor het lichtworden het hostel teruggevonden na een leuk feestje. Vandaag (dus) uitgeslapen en wakker geworden met stromende regen. Niet zomaar een bui maar de hele dag. Luckey me, dat ik de watervallen al gezien had. Vandaag viel het water uit de lucht, bijna net zo hevig als ´t in de watervallen naar beneden kwam. Toch na de middag maar de grootste dam ter wereld bezocht, de Itaipudam, met poncho in de stromende regen. De leverancier van ´t beton voor de dam ligt nu op Hawaii te rentenieren denk ik, poeh wat een bouwwerk!
Nu op de laatste avond hier in Brazilie weer even tijd voor wat relaxen, terwijl de regen nog steeds met BAKKEN valt. Morgen bus naar Paraguay, naar hoofdstad Asuncion voor een vlucht op dinsdag naar Calama, noord-Chili. Weer wat grenzen over en stempels halen vermoed ik. Kijken of ik er geen vergeet....
Ondertussen is ´t bezoek aan Machu Picchu ook geregeld, met dank aan leerling uit vwo5 Maria Cristhin en haar Peruaanse familie.
Nu nog ff dit verhaaltje online zetten en dan m´n tas alvast pakken.
Ciao!
p.s. gratis offline typend in Word maakt ´t verhaal ineens een stuk langer dan per minuut betalend in een internetcafe! Hopelijk is het niet té lang geworden :)
p.s.2 M´n fototoestel maakte te grote foto´s, de meeste zijn te groot om te uploaden bleek nu. Daarom maar een paar. Vanaf nu gaat ´t wat dát betreft goed, maar ´t schijnt dat de internetmogelijkheden minder worden in Chili en Bolivia, dus afwachten hoe t wat dat betreft gaat.
-
18 Juli 2011 - 06:55
Alexia:
Hé Jeroen, leuk om jouw verhaal alvast te lezen. Mijn zin om te vertrekken wordt daardoor alleen maar groter...nog 5 nachtjes en dan kom ik dezelfde ervaringen als jij opdoen :-). Geniet lekker verder! -
18 Juli 2011 - 08:47
Tante Gerda:
Wat 'n belevenissen Jeroen, voor ons te moeilijk om het zo voor te stellen. Geniet ervan, want zoiets maak je nooit meer mee. Ik vind het fijn om je berichtjes te lezen, en te zien dat je het goed maakt zo ver van huis. En ook leuk je op de foto te zien !
Dank je wel en tot volgende keer.'
Doei...... -
18 Juli 2011 - 09:26
Dionne:
Inderdaad, tante Gerda, moeilijk voor te stellen vanuit ons kleine landje!
Ik heb ook mijn aardrijkskunde maar weer eens opgehaald. Zo ver weg en tegelijkertijd, door de moderne technieken, ook zo dichtbij.
Ik blijf je volgen! -
18 Juli 2011 - 10:07
Michiel:
Hee Jeroen,
Tja, om jaloers op te worden inderdaad! Nou, ik heb ook veel zin om naar de Provence te gaan, hoor!
Geniet er maar flink van en wie weet ontmoet je wel een leuke Spaanstalige! Dat lees ik dan wel graag in een volgend verslag!
Groetennn -
18 Juli 2011 - 12:36
Ruud:
Goed bezig Jeroen!! -
18 Juli 2011 - 14:55
P & M:
GEWELDIG!!!
Om nog even op dat "redelijke watervalletje" ergens in Canada terug te komen: ik heb daar destijds WEl ONDER en ACHTER en IN gestaan en gelopen. En jij bij de jouwe?....
Intussen genieten wij hier óók, - hetzij op een heel ander level(letje)...
Geniet verder!! -
18 Juli 2011 - 17:52
Marlon Migchels:
Jeetje, je had de journalistiek in moeten gaan, wat een leuke verhalen.....
Enne....Elma, je hoeft je zo te lezen nergens druk over te maken, die red zich wel.
En Jeroen, een Chileense schone is ook goed hoor, zolang ze maar geen Marieke, Suzanne of Elma heet, dat was allemaal wel erg verwarrend bij jullie, al die aanhang met dezelfde namen. Jeroen heeeel veeel plezier verder, en maak maar veel mooie foto's, dan kunnen wij die onder het genot van een koude Bavaria komen kijken. Doei, een kiek goed uut!
X Marlon -
24 Juli 2011 - 09:30
Petra:
Hey Jeroen,
Je hebt wel de goede volgorde gedaan qua bezoeken van de Cataratas del Iguazu. Wat dat watervalletje in Canada betreft. Dat is ook erg indrukwekkend :D. Al is de omgeving van Iguazu een stuk mooier en veel minder toeristisch (geen mini Las Vegas) Nog heel veel plezier tijdens de rest van je reis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
