Weg (vakantie)principes!!

Hoi trouwe volgers ;)

Om te beginnen hartelijk dank voor de reacties, via deze site maar ook via SMS en mail. Leuk om te lezen, reden te meer om weer een verhaal(tje) in elkaar te zetten. De laatste avond Brazilie was er 1 voor de TV. Brazilie speelde voor de Copa Amerika (vergelijkbaar met EK voor NL) tegen Paraguay. Altijd leuk om zoiets in het thuisland mee te maken. Door een wonder bleef het 0-0 omdat Brazilie tig kansen verprutste, na strafschoppen won Paraguay, omdat Brazilie er maar liefst VIER miste. Geen samba dus die avond... Daarna nog wat poolen en karaoke met Ana en David.

Volgende ochtend met de bus naar Ciudad del Este, grensstadje Paraguay-Brazilie en ook dichtbij Argentinië. (Dus) een (voormalig) smokkelparadijs, ook populair om te shoppen. Het enige winkelcentrum dat ik van binnen gezien heb (om te pinnen) was tig keer zo groot als de Heuvelgalerie, zag er op het oog veel chiquer uit en vol met winkels met alle dure merken bij elkaar. Maar alles NEP! Iedereen met handenvol tassen met ´dure´ (nep)spullen onderweg naar buiten om vervolgens voor €0,25 met de goedkope gammele stadsbussen met de Rolexhorloges, Nikeschoenen en I-Pads weer naar huis te gaan. Omdat Paraguay dus de winnaar was vd vorige avond, overal rood-wit-blauwe (Paraguayaanse) vlaggen, net alsof NL had gewonnen.

Bij Ciudad del Este ligt de ´vriendschapsbrug´ over de grensrivier tussen Bra. en Par. Mooi gezicht om het drukke verkeer te zien: auto´s en bussen uit nogal diverse bouwjaren, en ook heel veel voetgangers, waaronder vrij veel toeristen en backpackers. Dit keer maar even gevraagd waar alle stempels te halen voor de grensovergang. Vanaf het busstation rond 14u een bus naar Asuncion. ´t Feit dat kort voor vertrek ineens iedereen een kruisje sloeg en rozenkransen tevoorschijn haalde, gaf me niet bepaald een gerust gevoel. Alsof hun laatste uur geslagen was.... Maar misschien verliep de rit juist daardoor vrij soepel, ik zal ´t maar op dat laatste houden.

Bij aankomst rond 19u bleek dat het vakantie was en er bovendien een groot congres was waardoor er amper een hotelkamer te vinden was. Omdat ik moest internetten (vlucht vd volgende dag bevestigen) uiteindelijk in het ene hotel ge-internet en in een ander hotel geslapen, en tussendoor een keer of 3 met een hoteltaxi op hun kosten op en neer gereden omdat ze me niet begrepen. Of ik hun niet.... ;)

Dinsdag was dus vliegdag, met 3 vluchten. Van Asuncion Paraguay naar Montevideo Uruguay naar Santiago Chili naar Calama Chili. Om 4.30u ´s morgens opgepikt bij hotel, ´s avonds rond 19.30u bij hostel in San Pedro de Atacama.

Woensdag wakker geworden met wat rugpijn. Niet prettig als je gaat liggen en je bijna tot bloedens toe de spiraalveren van het doorgezakte matras in je zij voelt. Daarna jarige job in NL gefeliciteerd (nogmaals proficiat papa!) en ´s middags wat excursies voor volgende dagen geboekt. ’s Avonds ging ik op bed zitten, dacht een knak in m’n vingers te horen/voelen, maar 1 sec. later bleek het iets in m’n rug geweest te zijn dat niet meer op z´n plek zat. Alsof ze er met een mes in hadden gestoken, au!! Niet echt handig, rugklachten reizend met een rugzak. Ik kon m´n sokken/schoenen amper uitkrijgen. 2e nacht in zelfde waardeloze bed was ramp, eigenlijk kon ik niet met de excursies mee de volgende dag. Toch maar als een oude l*l meegestrompeld en een aantal keer als een bejaarde vent van 85 in en uit het busje geklommen. Niet prettig.... Zowel do. als vr. vroeg opgehaald. Alle principes die ik dacht te hebben over zomervakanties, zonder wekker doen waar je zin in hebt en lekker warm weer, in 1 klap waardeloos overboord gegooid: én vroeg opstaan met wekker, én dikke kleren incl. muts en handschoenen aan tegen de kou. Het bleek het toch wel waard te zijn. Donderdagochtend naar Salar de Atacama geweest, vroeger (zout)meer maar opgedroogd en nu grote (zout)vlakte. ´s Middags naar Valle de la Luna en Valle de la Muerte geweest (vallei vd maan en vd dood). Mooie landschappen en leuke beestjes gezien, zie foto´s. Kennisgemaakt met Fernando en zijn vrouw uit Brazilië. Fernando was een grote Nederlandfan en wist trots te vertellen dat hij bij het vorige WK in het oranje met een roodwitblauwe vlag voor de tv had gezeten.
Vrijdag, vandaag dus, zelfs al om 4u opgehaald. Ja ´s morgens inderdaad..... Op weg naar de Tatiogeisers, die blijkbaar in de ochtend het actiefst zijn, door temp.verschil. Nou, vooruit dan maar! Dikke kleding aan, incl. gekochte gebreide trui, want zo´n MIN 15 graden in de bergen, oef. Na een uurtje of 2 rijden naar 4300m hoogte waren die geisers, ik denk niet dat er velen van jullie wel eens zo hoog geweest zijn. Gelukkig geen last van hoogteziekte ofzo, wellicht door vele water drinken (2 liter in half uurtje) tijdens stijgen. Geisers waren wel aardig, maar ´t was er vooral heel heel erg kkkkkkkkkkkoud. Na een stukje lopen, ook nog buiten ontbijten. Wel met gekookte eitjes, gekookt in de geisers. Te koud om een foto van te maken, dus je moet me maar geloven. Een vd geisers vult een soort van ´openluchtzwembad´. Ondanks de min10 (ja, het was ondertussen al STUKKEN minder koud dan toen we kwamen....) toch maar even proberen. Heerlijk water, zo´n 36 graden, tot het moment dat je er uit gaat. Zwembroek was al bevroren voordat ik me goed en wel (in de openlucht) weer had aangekleed. En dat was toch aardig snel gebeurd al zeg ik het zelf, gedwongen door de kou. In ´t zwembad weer ff bijgekletst met Fernando, die er ook (toevallig) was. Hij kon ’t natuurlijk niet laten om zijn liefde voor NL weer te laten merken, toen ie m’n oranje zwembroek zag.
Na ´t zwemmen nog een flinke busrit (busje 18 pers., allemaal toeristen via reisbureautje) met wat leuke stops voor wat leuke kiekjes.
Morgen weg uit San Pedro de Atacama. Ook wel San Perro de Atacama genoemd: perro betekent hond en het stikt er van de zwerfhonden, vooral Duitse herders. Andere bijnaam voor ´t stadje is San Pedro de Atacaro, en caro betekent duur. Relatief dan, want op zich best te doen. Extreem toeristisch: naast de ´cambio´ (geldwissel) zit een restaurant, dan weer een ho(s)tel, en dan weer een cambio. Enzovoort!
Morgen (terug) naar Calama, voor hopelijk 1 nacht, om dan door te gaan naar Bolivia. Op advies van 2 belgen (papa en dochter) die ik ook al een paar keer tegenkwam op allerlei plaatsen in en om het stadje, gekozen voor de niet-toeristische manier. De toeristische manier zou inhouden weer een complete tour incl. alles voor een toeristenprijs naar Salar de Uyuni (schijnbaar schitterende zoutvlakte). Nu eerst de lokale bus van Calama naar de grens. Dan hopelijk niet de gebruikelijke 2 uur hoeven te wachten zoals in ieder boekje te lezen valt en dan de lokale Boliviaanse bus naar Uyuni. Geen 160 dollar maar 9000 Pesos (zo´n €13,50). Goede tip van onze 2 zuiderburen.

Genoeg weer voor nu, méér dan genoeg. Eens kijken of mijn in Word getypte verhaal niet te lang is voor m´n gratis verhalensite, en benieuwd wie dit verhaal tot het eind toe gelezen heeft, haha ;) Compliment aan die ´die-hards´

Groeten vanuit Chili, de volgende bijdrage zal wel uit Bolivia komen. Voor alle (aanstaande) vakantievierders: geniet er net zo van als ik, dan zit het wel goed!!