Salta La Linda

Mijn vorige verslag eindigde in La Rioja. Daar in het hostel nog een tijdje met een Duitse gesproken die een jaar vrijwilligerswerk deed in de buurt van BA, en nu ff vakantie vierde. Leuke verhalen om te horen en ook wel grappig om wat Duits te kunnen praten. Dit jaar heel veel Argentijnen overal, omdat het 2 weken wintervakantie is in het noorden. Heel af en toe een groepje Fransen, maar weinig andere West-Europeanen ontmoet tot nu toe. Nog helemaal geen Nederlanders, ook zeer opvallend! Ligt ook een klein beetje aan mezelf, want het hostel waar ik zit is nou niet bepaald een zogenaamd ¨partyhostel¨ zoals er in iedere stad ter wereld waar meer dan 1000 toeristen per jaar komen wel zijn. Hier gezinnetjes met kleine kinderen en soms een stelletje van ergens tussen de 40 en 50 ofzo. Even getwijfeld of ik zou verkassen, maar met het vooruitzicht van een weekje BA waar ik alle kanten op kan (rustig op een bankje in een park wat lezen of op stap tot ´s ochtends vroeg) toch gebleven. Dat Spaans de hele dag en de uitstapjes soms vanaf ´s morgens 7u zijn al vermoeiend genoeg.

Op de foto´s was denk ik al te zien dat de 2 nationale parken in de buurt van La Rioja vorige week de moeite waard waren. En iedere keer bij allerlei rotsformaties de opmerking: ¨gebruik je fantasie, dán kun je .... zien¨. Meestal was ook zonder overdreven veel fantasie te zien dat er allerlei figuren te herkennen waren, van een silhouet van een gezicht, tot een kathedraal, tot een kikker.

Op vrijdag de bus naar Salta gepakt, zo´n 700 km noordelijker. Dat de bus niet om 04.40u ´s morgens vertrok, maar om 5.10u is het vermelden waard, want in tegenstelling tot vorig jaar Peru en Bolivia, gaat het hier redelijk op uur en tijd. Rond 15u was ik in Salta. Daar waar het hele stratenpatroon van de stad netjes in vierkantjes is verdeeld, en echt iedere straat eenrichtingsverkeer kent. Niet erg, want als je de andere kant op wil, pak je dus de eerstvolgende parallel lopende straat, die heeft eenrichtingsverkeer de andere kant op...! Langs de straten allemaal mandjes op palen: vanwege de zwerfhonden geen vuilniszakken op de grond, maar ¨in de lucht¨.

Op zaterdag heb ik m´n vorige verhaal geschreven. Verder die dag na wat twijfels toch maar besloten om het (laatste) lange stuk Salta-BA per vliegtuig af te leggen. Ongeveer 2x zo duur (260 om 130) maar daardoor geen 22u maar 2u reizen en dus in feite een extra vakantiedag gekocht. Met zo´n kleine 30 uur bussen en 1900 afgelegde kilometers over de weg vind ik het wel genoeg voor dit jaar, hoe comfortabel ze ook zijn. Die middag heb ik ook wat uitstapjes geboekt voor deze week. Salta is wel erg toeristisch, zo erg dat er in het centrum touroperators zitten zoals er op het Stratumseind kroegen zitten. Met dat verschil dat iedere touroperator een mannetje (of vrouwtje) op straat heeft staan om je aan te spreken en over te halen vooral bij hun te boeken. Wat vergelijken duurt dan zomaar een paar uur.

Uiteindelijk 3 tripjes geboekt waarvan er 2 achter de rug zijn. Een dagje naar Cafayate, wijnstad nummer 2 van Argentinië, na Mendoza. En een dagje naar/door de Quebrada de Humahuaca, ofwel de vallei van Humahuaca, met bezoek aan allerlei dorpjes in die vallei. In Cafayate draait alles om wijn: overal groeien druiven voor de wijn, vooral Malbec. De wijnijsjes vielen wat tegen, en een echte wijnliefhebber zal ik niet direct worden, maar ook de uitzichten onderweg waren meer dan de moeite waard. Verder leuk reisgezelschap, een Australische, een Amerikaan en een Ier. Ook de Australische was docente, docente Engels op een internationale school in Medellin in Colombia. Zo worden de 1e bezoekadresjes voor een (evt.) volgende reis geregeld....

De 2e dag was een heel ander gezelschap. Naast een stelletje uit Zwitserland van mijn leeftijd en een Japanner bijna alleen maar Argentijnen van (ver) boven de 60. Die zich wel allemaal vrolijk als klapvee gedroegen toen er op de CD van de gids enkele (blijkbaar) bekende Argentijnse liedjes bleken te staan. De Japanner heeft hopelijk ook genoten van de dag. Hem het vragen lukte niet, want hij bleek noch Spaans noch Engels te spreken. Eerste vraag van de gids aan hem (¨Eerste keer in Argentinië?) werd met een enthousiast ¨yes¨ beantwoord, maar toen ook op de 2e vraag (¨Vertel eens wat over je werk/bezigheden in Japan¨) een even enthousiast ¨yes¨ volgde, schoten we toch in de lach omdat toen bleek dat hij er echt helemaal niets van begreep! Of hij wel bewust in Salta terecht gekomen was, of dat hij ook dát niet begrepen heeft bij het boeken van zijn reis weet ik niet.

Ook bij dit uitstapje heel wat tijd in een 12-persoonsbusje doorgebracht, met de nodige stops in allerlei al dan niet toeristische dorpjes. In 1 van die dorpjes zaten in het park zo´n 40 tot 50 meiden van een jaar of 15 op het gras in een cirkel, allemaal met dezelfde witte haarbandjes in. Het had een scoutinggroep kunnen zijn, of, iets anders, een jeugdsekte of zoiets. Ze trokken in ieder geval een ieders aandacht, maar ik trok blijkbaar ook hun aandacht. Het bleken trouwe fans te zijn van de boyband One Direction (Britten, finalisten van hun X-factor, met dank aan Wikipedia....). Hééééle trouwe fans die volgens mij in mij 1 van de leden van hun favoriete band dachten te herkennen. Voor ik het in de gaten had, kwamen ze met z´n allen al roepend en gillend op me af, met fotocamera´s in de aanslag. Even een praatje gemaakt, in verbazingwekkend goed Engels, met draaiende camera´s en ook het feit dat ik uit NL kwam was reden tot oorverdovend gegil. Zoals ook vorig jaar is de verschijning van lange blanke Westerlingen sowieso vaak al reden genoeg voor opwinding en het verzoek om op de foto te mogen. Gek genoeg op verzoek al meerdere keren met Europese reisgenoten op de foto gegaan, waarbij papa opmerkte ¨para mi hija¨ (voor m´n dochter). Ik zie in NL nog niet zo gauw vaders van laat zeggen 40 à 45 jaar een foto maken van Zuid-Amerikaanse toeristen voor hun puberdochters. Toch......?

Vandaag geen uitstapje, morgen de laatste van de 3, de route van de ¨Tren a las nubes¨, trein naar de wolken. Niet de echte trein, die is echt te duur, maar dezelfde route per bus afleggen. Gisteren was ik de mooie uitzichten wel ff beu, 2 dagen achter elkaar, hopelijk morgen weer genoeg nieuws te zien. Vandaag alleen dé berg in Salta beklommen, zie foto´s. En dus weer een verhaaltje geschreven. Tussendoor ook via het hostel-WIFI-internet de weersvoorspellingen/-berichten vanuit NL gezien, dat ziet er goed uit!

Geniet ervan daaro, dat doe ik hier ook namelijk

Ciao, hasto luego!!